Dudakların birleşip açılmasıyla oluşur. Kelimenin başında veya ortasında yer alır.
Kelime başında örnek: baş, boş, bıçak, biber (Kelime sonunda “p”ye dönüşür.)
Bi Be Ba Bo Bu Bö Bü Bı
Bip Bep Bap Bop Bup Böp Büp Bıp
Biv Bev Bav Bov Buv Böv Büv Bıv
Bir Ber Bar Bor Bur Bör Bür Bır
Bim Bem Bam Bum Böm Büm Bım Bem
Bil Bel Bal Bol Bul Böl Bül Bıl
Bir Ber Bar Bor Bur Bör Bür Bır
Bit Bet Bat Bot But Böt Büt Bıt
Bis Bes Bas Bos Bus Bös Büs Bıs
Bir berber bir berbere bre berber gel beri beraber bir berber dükkanı açalım, demiş.
Babaeskili babacan Bahri Beberuhi Bedri ile bıyıksız bıçkıcı bıngıldak Bigalı bikes
Bahri’nin Bigadiç’teki bonbon banmarşesine varmışlar, oradakilerin yüzlerine bön
bön bakarak, büyülü büyük buhurdanlığı buğulu buğulu boşaltıp bomboş bırakmışlar,
sonra da Bodrum’da gözden kaybolmuşlar.
Büyük büyük büyülteçli, babacan Babaeskili bonboncu Bilal’le Bigalı bıngıldak
Bahir’in bön bön bakışlarına, bomboş büyülü, büyük büyük laflarına kızıyordu. Bir
berbere, bir bibere bre berber beri gel biber al, diyordu.
Be birader buraya bak… Başı bereli, burma bıyıklı beti benzi bembeyaz, beberuhi
boylu Bilal’in burnuna biber kaçırıp, bir bebek gibi bar bar bağırması, bir bakıma hoş,
bir bakıma boş, berbat bir hal değil midir?